A Memoria Cribada.

O último alcalde republicano de Lugo, Paco Lamas, nunha expresión de sinceridade, confirmaba nunha entrevista case con oitenta anos, o que se podía intuír da resposta popular e lucense na guerra civil, pero nunca ninguén o dixera con aquel descarnamento: a xente en Lugo portouse mal, moi mal con nosoutros. Non se refería apenas aos insultos profundos e vizosos que recibiron todos os encausados naquel fatídico e famoso consello de guerra lucense, Paco Lamas nunca esquecería aqueles aplausos de merda ante as tapias do cemiterio cando o vento de outono, a guilsa, retornou os ecos dos disparos nos cráneos á tardiña e os converteu en aplausos podres. Que llo preguntaran ao pobre Celestino Fernández de la Vega, que cada ocasión que saía aquel tema se ocultaba baixo uns ollos mourados e mortos nun silencio perpetuo que un río sucio se levou para sempre.
Na fotografía. Saída de voluntarios para o frente. Lugo. 31 de Xullo de 1936.